NUDBE DUASI

Hakkında

Nudbe duası olarak meşhur olan bu dua, içeriğinden de anlaşılacağı üzere, Allah Teala’nın son hüccet ve temsilcisi olan zamanımızın efendisi Hz. İmam Mehdi (accelallahu fereceh) için okunan bir duadır. Bu duanın Kurban, Ramazan ve Gadi-i Hum bayramlarıyla Cuma günleri okunması özellikle tavsiye olunmuştur. Hz. İmam Mehdi (accelallahu fereceh)’in ziyaretnamesi okunduktan sonra bu duayla da Allah Teala’ya o hazretin zuhurunu bir an önce gerçekleşmesini sağlaması için dua edilir. Bu dua aynı zamanda Ehl-i Beyt -aleyhisselam- mektebi itikadını ve imamet anlayışını da en güzel veçhiyle ortaya koymaktadır.

Bu duayı Seyyid Reziyuddin Ali b. Tavus, İkbalu’l Amal kitabında zikretmiştir. Şialar, İmam Sadık’tan (aleyhisselam’dan) nakletmiştir.
Nudbe duasını, Seyyid Reziyuddin Ali b. Tavus, İkbalu’l Amal’da ve Misbahu’z Zair kitabının yedinci faslında ve aynı şekilde hicri kameri altıncı asrın ileri gelenlerinden Muhammed b. Cafer b. Meşhedi Hairi, Mezar-ı İbn Şerif olarak bilinen, Mezar kitabında nakletmiştir.
Hadis ve rivayetlerin ricalleri ve üstatları tanımada gibi hadisi konulara ihatası olan Allame Meclisi, Biharu’l Envar ve Tuhfetu’z Zair gibi kitapların mukaddimesinde, duaların senedinin muteber olduğuna şahitlik etmesinin yanı sıra, açıkça ve özelliklede İmam Cafer Sadık’a (aleyhisselam) dayanan Nudbe duasının senedinin itibarını tasdik etmiş ve Zadu’l Mead kitabında şu ibareti zikretmiştir: “Hak itikatlara ve İmam Zaman’ın gaybetinden dolayı duyulan üzüntüleri içeren Nudbe duası muteber senetle İmam Cafer Sadık’tan nakledilmiştir ve bu duayı dört bayramda okumanız müstehaptır.”

Nudbe Duasının Arapça Metni

بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ

اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ وَ صَلَّى اللهُ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ وَ اٰلِهٖ وَ سَلَّمَ تَسْلِيْمًا اَللّٰهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلٰى مَا جَرٰى بِهٖ قَضَآئُكَ فِىْ اَوْلِيَآئِكَ الَّذِيْنَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِيْنِكَ اِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِيْلَ مَا عِنْدَكَ مِنَ النَّعِيْمِ الْمُقِيْمِ الَّذِىْ لاَ زَوَالَ لَهٗ وَالاَاضْمِحْلاَلَ بَعْدَ اَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِىْ دَرَجَاتِ هٰذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوْا لَكَ ذٰلِكَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَآءَ بِهٖ فَقَبِلتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَلِىَّ وَ الثَّنَآءَ الْجَلِىَّ وَ اَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلٰئِكَتَكَ وَ كَرَّمْتَهُمْ بِوَحْيِكَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرِيْعَةَ اِلَيْكَ وَالْوَسِيْلَةَ اِلٰى رِضْوَانِكَ فَبَعْضٌ اَسْكَنْتَهٗ جَنَّتَكَ اِلٰى اَنْ اَخْرَجْتَهٗ مِنْهَا

وَ بَعْضٌ حَمَلْتَهٗ فِىْ فُلْكِكَ وَ نَجَّيْتَهٗ وَ مَنْ اٰمَنَ مَعَهٗ مِنَ الْهَلَكَتِ بِرَحْمَتِكَ وَ بَعْضٌ اِتَّخَذْتَهٗ لِنَفْسِكَ خَلِيْلاً وَ سَئَلَكَ لِسَانَ صِدْقٍ فِى الْاٰخِرِيْنَ فَاَجَبْتَهٗ وَ جَعَلْتَ ذٰلِكَ عَلِيًّا

 وَ بَعْضٌ كَلَّمْتَهٗ مِنْ شَجَرَةٍ تَكْلِيْمًا وَ جَعَلْتَ لَهٗ مِنْ اَخِيْهِ رِدْئًا وَّ وَزِيْرًا وَ بَعْضٌ اَوْلَدْتَهٗ مِنْ غَيْرِ اَبٍ وَ اٰتَيْتَهُ الْبَيِّنَاتِ وَ اَيَّدْتَهٗ بِرُوْحِ الْقُدُسِ

وَ كُلٌّ شَرَعْتَ لَهٗ شَرِيْعَةً وَ نَهَجْتَ لَهٗ مِنْهَاجًا وَ تَخَيَّرْتَ لَهٗ اَوْصِيَآءَ مُسْتَحْفِظًا بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ مِنْ مُدَّةِ اِلٰى مُدَّةٍ اِقَامَةً لِدِيْنِكَ وَ حُجَّةً عَلٰى عِبَادِكَ وَ لِئَلاَّ يَزُوْلَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهٖ وَ يَغْلِبَ الْبَاطِلُ عَلٰى اَهْلِهٖ وَ لاَ يَقُوْلُ اَحَدٌ لَوْلاَ اَرْسَلْتَ اِلَيْنَا رَسُوْلاً مُّنْذِرًا وَ اَقَمْتَ لَنَا عَلَمًا هَادِيًا فَنَتَّبِعَ اٰيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزٰى اِلٰى اَنِ انْتَهَيْتَ بِالْاَمْرِ اِلٰى حَبِيْبِكَ وَ نَجِيْبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ اٰلِهٖ فَكَانَ كَمَا انْتَجَبْتَهٗ سَيِّدَ مَنْ خَلَقْتَهٗ وَ صَفْوَةَ مِنَ اصْطَفَيْتَهٗ وَ اَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَيْتَهٗ وَ اَكْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهٗ قَدَّمْتَهٗ عَلٰى اَنْبِيَآئِكَ وَ بَعَثْتَهٗ اِلٰى الثَّقَلَيْنِ مِنْ عِبَادِكَ وَ اَوْطَاْتَهٗ مَشَارِقَكَ وَ مَغَارِبَكَ وَ سَخَّرْتَ لَهُ الْبُرَاقَ وَ عَرَجْتَ بِرُوْحِهٖ اِلٰى سَمَآئِكَ وَ اَوْدَعْتَهٗ عِلْمَ مَا كَانَ وَ مَا يَكُوْنُ اِلَى انْقِضَآءِ خَلْقِكَ ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهٗ بِجِبْرَئِيْلَ وَ مِيْكَائِيْلَ وَالْمُسَوِّمِيْنَ مِنْ مَّلٰئِكَتِكَ وَ وَعَدْتَهٗ اَنْ تُظْهِرَ دِيْنَهٗ عَلَى الدِّيْنِ كُلِّهٖ وَ لَوْكَرِهَ الْمُشْرِكُوْنَ وَ ذٰلِكَ بَعْدَ اَنْ بَوَّئْتَهٗ مُبَوَّ ءَصِدْقٍ مِنْ اَهْلِهٖ وَ جَعَلْتَ لَهٗ وَ لَهُمْ اَوَّلَ بَيْتٍ وُّضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِىْ بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَّ هُدًى لِّلْعَالَمِيْنَ فِيْهِ اٰيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ اِبْرَاهِيْمَ وَ مَنْ دَخَلَهٗ كَانَ اٰمِنًا وَ قُلْتَ اِنَّمَا يُرِيْدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيْرًا ثُمَّ جَعَلْتَ اَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ اٰلِهٖ مَوَدَّتَهُمْ فِىْ كِتَابِكَ فَقُلْتَ قُلْ لَّا اَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ اَجْرًا اِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبٰى وَ قُلْتَ مَا سَئَلْتُكُمْ مِنْ اَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ وَ قُلْتَ مَا اَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍ اِلاَّ مَنْ شَآءَ اَنْ يَّتَّخِذَ اِلٰى رَبِّهِ سَبِيْلاً فَكَانُوْا هُمُ السَّبِيْلَ اِلَيْكَ وَ الْمَسْلَكَ اِلٰى رِضْوَانِكَ فَلَمَّا انْقَضَتْ اَيَّامُهٗ اَقَامَ وَلِيَّهِ عَلِىَّ بْنَ اَبِىْ طَالِبٍ صَلَوٰتُكَ عَلَيْهِمَا وَ اٰلِهِمَا هَادِيًا اِذْ كَانَ هُوَ الْمُنْذِرَ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ فَقَالَ وَالْمَلاَءُ اَمَامَهٗ مَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاَهُ اَللّٰهُمَّ وَ آلِ مَنْ وَالاَهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهٗ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهٗ وَ قَالَ مَنْ كُنْتُ اَنَا نَبِيَّهٗ فَعَلِىٌّ اَمِيْرُهٗ

وَ قَالَ اَنَا وَ عَلِىٌّ مِّنْ شَجَرَةٍ وَاْحِدَةٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرَةٍ شَتّٰى وَ اَحَلَّهٗ مَحَلَّ هَارُوْنَ مِنْ مُوْسٰى فَقَالَ لَهٗ اَنْتَ مِنِّىْ بِمَنْزِلَةِ هَارُوْنَ مِنْ مُوْسٰى اِلاَّ اَنَّهٗ لاَ نَبِىَّ بَعْدِىْ وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهٗ سَيِّدَةَ نِسَآءِ الْعَالَمِيْنَ وَ اَحَلَّ لَهٗ مِنْ مَسْجِدِهٖ مَا حَلَّ لَهٗ وَ سَدَّ الْاَبْوَابَ اِلاَّ بَابَهٗ ثُمَّ اَوْدَعَهٗ عِلْمَهٗ وَ حِكْمَتَهِ فَقَالَ :اَنَا مَدِيْنَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِىٌّ بَابُهَا فَمَنْ اَرَادَ الْمَدِيْنَةَ وَ الْحِكْمَةَ فَلْيَاْتِهَا مِنْ بَابِهَا ثُمَّ قَالَ اَنْتَ اَخِىْ وَ وَصِيِّىْ وَ وَارِثِىْ لَحْمُكَ مِنْ لَحْمِىْ وَ دَمُكَ مِنْ دَمِىْ وَ سِلْمُكَ سِلْمِىْ وَ حَرْبُكَ حَرْبِىْ وَ الْاِيْمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَكَ وَ دَمَكَ كَمَا خَالَطَ لَحْمِىْ وَدَمِىْ وَ اَنْتَ غَدًا عَلَى الْحَوْضِ خَلِيْفَتِىْ وَ اَنْتَ تَقْضِىْ دَيْنِىْ وَ تُنْجِزُ عِدَاتِىْ وَ شِيْعَتُكَ عَلٰى مَنَابِرَ مِنْ نُوْرٍ مُبْيَضَّةً وُجُوْهُهُمْ حَوْلِىْ فِى الْجَنَّةِ وَ هُمْ جِيْرَانِىْ

 وَ لَوْلاَ اَنْتَ يَا عَلِىُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُوْنَ بَعْدِىْ وَ كَانَ بَعْدَهٗ هُدًى مِّنَ الضَّلاَلِ وَ نُوْرًا مِّنَ الْعَمٰى وَ حَبْلَ اللهِ الْمَتِيْنَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِيْمَ وَلاَ يُسْبَقُ بِقَرَابَةٍ فِىْ رَحِمٍ وَ لاَ بِسَابِقَةٍ فِىْ دِيْنٍ وَ لاَ يُلْحَقُ فِىْ مَنْقَبَةٍ مِنْ مَنَاقِبِهٖ يَحْذُوْ حَذْوَ الرَّسُوْلِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمَا وَ اٰلِهِمَا وَ يُقَاتِلُ عَلَى التَّاْوِيْلِ وَ لاَ تَاخُذُهٗ فِى اللهِ لَوْمَتُ لآَئِمٍ قَدْ وَتَرَ فِيْهِ صَنَادِيْدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ اَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ ذُؤْبَانَهُمْ فَاَوْدَعَ قُلُوْبَهُمْ اَحْقَادًا بَدْرِيَّةً وَّ خَيْبَرِيَّةً وَّ حُنَيْنِيَّةً وَ غَيْرَ هُنَّ فَاَضَبَّتْ عَلٰى عَدَاوَتِهٖ وَ اَكَبَّتْ عَلٰى مُنَابَذَتِهٖ حَتّٰى قَتَلَ النَّاكِثِيْنَ وَ الْقَاسِطِيْنَ وَ الْمََارِقِيْنَ وَ لَمَّا قَضٰى نَحْبَهٗ وَ قَتَلَهٗ اَشْقَى الْاٰخِرِيْنَ يَتْبَعُ اَشْقَى الْاَوَّلِيْنَ لَمْ يُمْتَثَلْ اَمْرُ رَسُوْلِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ اٰلِهٖ فِى الْهَادِيْنَ بَعْدَ الْهَادِيْنَ وَ الْاُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلٰى مَقْتِهٖ مُجْتَمِعَةٌ عَلٰى قَطِيْعَةِ رَحِمِهٖ وَاِقْصَآءِ وُلْدِهٖ اِلاَّ الْقَلِيْلَ مِمَّنْ وَفٰى لِرِعَايَةِ الْحَقِّ فِيْهِمْ فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِىَ مَنْ سُبِىَ وَ اُقْصِىَ مَنْ اُقْصِىَ وَ جَرَى الْقَضَآءُ لَهُمْ بِمَا يُرْجٰى لَهٗ حُسْنُ الْمَثُوْبَةِاِذْ كَانَتِ الْاَرْضُ لِلّٰهِ يُوْرِثُهَا مَنْ يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِيْنَ وَ سُبْحَانَ رَبِّنَا اِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُوْلاً وَ لَنْ يُّخْلِفَ اللهُ وَعْدَهٗ وَ هُوَ الْعَزِيْزُ الْحَكِيْمُ فَعَلَى الْاَطَائِبِ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمَا وَ اٰلِهِمَا فَلْيَبْكِ الْبَاكُوْنَ وَ اِيَّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ النَّادِبُوْنَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرِفِ الدُّمُوْعُ وَ الْيَصْرُخِ الصَّارِخُوْنَ وَ يَضِجَّ الضَّآجُّوْنَ وَ يَعِجُّ الْعَآجُّوْنَ

اَيْنَ الْحَسَنُ اَيْنَ الْحُسَيْنُ اَيْنَ اَبْنَآءُ الْحُسَيْنِ؟صَالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِقٍ اَيْنَ السَّبِيْلُ بَعْدَ السَّبِيْلِ؟اَيْنَ الْخِيَرَةُ بَعْدَ الْخِيَرَةِ ؟اَيْنَ الشُّمُوْسُ الطَّالِعَةُ ؟اَيْنَ الْاَقْمَارُ الْمُنِيْرَةُ؟اَيْنَ الْاَنْجُمُ الظَّاهِرَةُ؟اَيْنَ اَعْلاَمُ الدِّيْنِ وَ قَوَاعِدُ الْعِلْمِ؟اَيْنَ بَقِيَّةُ اللهِ الَّتِىْ لاَ تَخْلُوْ مِنَ الْعِتْرَةِ الْهَادِيَةِ ؟اَيْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَةِ ؟اَيْنَ الْمُنْتَظَرُ لِاِقَامَةِ الْاَمْتِ وَ الْعِوَجَ؟اَيْنَ الْمُرْتَجٰى لِاِزَالَةِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ؟اَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيْدِ الْفَرَائِضِ وَالسُّنَنِ؟اَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ لِاِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِيْعَةِ ؟اَيْنَ الْمُوٴَمَّلُ لِاِحْيَآءِ الْكِتَابِ وَ حُدُوْدِهٖ؟اَيْنَ مُحْيِىْ مَعَالِمِ الدِّيْنِ وَ اَهْلِهٖ؟اَيْنَ قَاصِمُ شَوْكَةِ الْمُعْتَدِيْنَ؟اَيْنَ هَادِمُ اَبْنِيَّةِ الشِّرْكِ وَ النِّفَاقِ؟اَيْنَ مُبِيْدُ اَهْلِ الْفُسُوْقِ وَ الْعِصْيَانِ وَ الطُّغْيَانِ؟اَيْنَ حَاصِدُ فُرُوْعِ الْغَىِّ وَ الشِّقَاقِ؟اَيْنَ طَامِسُ اٰثَارِ الزَّيْغِ وَ الْاَهْوَآءِ؟اَيْنَ قَاطِعُ حَبَآئِلِ الْكِذْبِ وَ الْاِفْتِرَاءِ؟اَيْنَ مُبِيْدُ الْعُتَاةِ وَ الْمَرَدَةِ؟اَيْنَ مُسْتَاْصِلُ اَهْلِ الْعِنَادِ وَ التَّضْلِيْلِ وَالْاِلْحَادِ؟اَيْنَ مَعِزُّ الْاَوْلِيَآءِ وَ مُذِلُّ الْاَعْدَاءِ؟اَيْنَ جَامِعُ الْكَلِمَةِ عَلَى التَّقْوٰى؟اَيْنَ بَابَ اللهِ الَّذِىْ مِنْهُ يُؤْتٰى؟اَيْنَ وَجْهُ اللهِ الَّذِىْ اِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ الْاَوْلِيَآءُ؟اَيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْاَرْضِ وَ السَّمَآءِ؟اَيْنَ صَاحِبُ يَوْمِ الْفَتْحِ وَ نَاشِرُ رَايَةِ الْهُدٰى؟اَيْنَ مُوٴَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاَحِ وَ الرِّضَا؟اَيْنَ الطَّالِبُ بِذُحُوْلِ الْاَنْبِيَآءِ وَ اَبْنَآءِ الْاَنْبِيَآءِ؟اَيْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُوْلِ بِكَرْبَلاَءَ؟اَيْنَ الْمَنْصُوْرُ عَلٰى مَنِ اعْتَدٰى عَلَيْهِ وَافْتَرٰى؟اَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِىْ يُجَابُ اِذَا دَعَا؟اَيْنَ صَدْرُ الْخَلاَيقِ ذُوالْبِرِّ وَ التَّقْوٰى؟ اَيْنَ ابْنُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفٰى؟وَابْنُ عَلِىٍّ ۣالْمُرْتَضٰىَ؟وَ ابْنُ خَدِيْجَةَ الْغَرَّآءِ؟وَابْنُ فَاطِمَةَ الْكُبْرٰى؟بِاَبِىْ اَنْتَ وَ اُمِّىْ وَ نَفْسِىْ لَكَ الْوِقَآءُ وَ الْحِمٰى

 يَابْنَ السَّادَةِ الْمُقَرَّبِيْنَ يَابْنَ النُّجَبَآءِ الْاَكْرِمِيْنَ يَابْنَ الْهُدَاةِ الْمَهْدِيِّيْنَ يَابْنَ الْخِيَرَةِ الْمُهَذَّبِيْنَ يَابْنَ الْغَطَارِفَةِ الْاَنْجَبِيْنَ يَابْنَ الْاَطَائِبِ الْمُطَهَّرِيْنَ يَابْنَ الْخَضَارِمَةِ الْمُنْتَجَبِيْنَ يَابْنَ الْقَمَاقِمَةِ الْاَكْرَمِيْنَ يَابْنَ الْبُدُوْرِ الْمُنِيْرَةٍ يَابْنَ السُّرُجِ الْمُضِيْئَةِ يَابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَةِ يَابْنَ الْاَنْجُمِ الزَّاهِرَةِ يَابْنَ السُّبُلِ الْوَاضِحَةِ يَابْنَ الْاَعْلاَمِ الْلاَئِحَةِ يَابْنَ الْعُلُوْمِ الْكَامِلَةِ يَابْنَ السُّنَنِ الْمَشْهُوْرَةِ يَابْنَ الْمَعَالِمِ الْمَاْثُوْرَةِ يَابْنَ الْمُعْجِزَاتِ الْمَوْجُوْدَةِ يَابْنَ الدَّلاَئِلِ الْمَشْهُوْدَةِ يَابْنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِيْمِ يَابْنَ النَّبَاءِ الْعَظِيْمِ يَابْنَ مَنْ هُوَ فِىْ اُمِّ الْكِتَابِ لَدَى اللهِ عَلِىٌّ حَكِيْمٌ يَابْنَ الْآيَاتِ وَ البَيِّنَاتِ يَابْنَ الدَّلاَئِلِ الظَّاهِرَاتِ يَابْنَ الْبَرَاهِيْنِ الْوَاضِحَاتِ الْبَاهِرَاتِ يَابْنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَاتِ يَابْنَ النِّعَمِ السَّابِغَاتِ يَابْنَ طٰهٰ وَ الْمُحْكَمَاتِ يَابْنَ يٰسٓ وَ الذَّارِيَاتِ يَابْنَ الطُّوْرِ وَ الْعَادِيَاتِ يَابْنَ مَنْ دَنٰى فَتَدَلّٰى فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْنٰى دُنُوًّا وَ اقْتِرَابًا مِّنَ الْعَلِىِّ الْاَعْلٰى لَيْتَ شِعْرِىْ اَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوٰى بَلْ اَىُّ اَرْضٍ تُقِلُّكَ اَوْ ثَرٰى اَبِرَضْوَى اَوْ غَيْرِهَا اَمْ ذِىْ طُوٰى عَزِيْزٌ عَلَىَّ اَنْ اَرَى الْخَلْقَ وَ لاَ تُرٰي وَ لاَ اَسْمَعُ لَكَ حَسِيْسًا وَّ لاَ نَجْوٰى عَزِيْزٌ عَلَىَّ اَنْ تُحِيْطَ بِكَ دُوْنَىِ الْبَلْوٰى وَلاَ يَنَالُكَ مِنِّىْ ضَجِيْجٌ وَلاَ شَكْوٰى

بِنَفْسِىْ اَنْتَ مِنْ مُّغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا بِنَفْسِىْ اَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا بِنَفْسِىْ اَنْتَ اُمْنِيَّةُ شَآئِقٍ يَتَمَنّٰى مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرٰى فَحَنَّا بِنَفْسِىْ اَنْتَ مِنْ عَقِيْدِ عِزٍّ لاَ يُسَامٰى بِنَفْسِىْ اَنْتَ مِنْ اَثِيْلِ مَجْدٍ لاَ يُجَارٰى بِنَفْسِىْ اَنْتَ مِنْ تِلاَدِ نِعَمٍ لاَ تُضَاهٰى بِنَفْسِىْ اَنْتَ مِنْ نَصِيْفِ شَرَفٍ لاَ يُسَاوٰى اِلٰى مَتٰى اَحَارُ فِيْكَ يَا مَوْلاَيَ؟وَ اِلٰى مَتٰى وَ اَىُّ خِطَآبٍ اَصِفُ فِيْكَ وَ اَىُّ نَجْوٰى؟عَزِيْزٌ عَلَىَّ اَنْ اُجَابَ دُوْنَكَ وَ اُنَاغٰى عَزِيْزٌ عَلَىَّ اَنْ اَبْكِيَكَ وَ يَخْذُلَكَ الْوَرٰى عَزِيْزٌ عَلَىَّ اَنْ يَجْرِىَ عَلَيْكَ دُوْنَهُمْ مَا جَرٰى هَلْ مِنْ مُعِيْنٍ فَاُطِيْلَ مَعَهُ الْعَوَيْلَ وَ الْبُكَآءَ؟هَلْ مِنْ جَزُوْعٍ فَاُسَاعِدَ جَزَعَهٗ اِذَا خَلاَ؟هَلْ قَذِيَتْ عَيْنٌ فَسَاعَدَتْهَا عَيْنِىْ عَلَى الْقَذٰى؟هَلْ اِلَيْكَ يَابْنَ اَحْمَدَ سَبِيْلٌ فَتُلْقٰى؟هَلْ يَتَّصِلُ يَوْمُنَا مِنْكَ بِعِدَةِ فَنَحْظٰى؟ مَتٰى نَرِدُ مَنَاهِلَكَ الرَّوِيَّةَ فَنَرْوٰى؟مَتٰى نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ مَآئِكَ فَقَدْ طَالَ الصَّدٰى؟مَتٰى نُغَادِيْكَ وَ نُرَاوِحُكَ فَنُقِرُّ عَيْنًا؟مَتٰى تَرَانَا وَ نَرَاكَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَآءَ النَّصْرِ تُرٰى؟اَتَرَانَا نَحُفُّ بِكَ وَ اَنْتَ تَاُمُّ الْمَلَاَ وَ قَدْ مَلَاْتَ الْاَرْضَ عَدْلاً وَ اَذَقْتَ اَعْدَآئَكَ هَوَانًا وَ عِقَابًاوَ اَبَرْتَ الْعُتَاةَ وَ جَحَدَةِ الْحَقِّ وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَكَبِّرِيْنَ وَ اجْتَثَثْتَ اُصُوْلَ الظَّالِمِيْنَ وَ نَحْنُ نَقُوْلُ ’اَلْحَمْدُ ِللهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ ‘اَللّٰهُمَّ اَنْتَ كَشَّافُ كُرَبِ وَ الْبَلْوٰى وَ اِلَيْكَ اَسْتَعْدِىْ فَعِنْدَكَ الْعَدْوٰى وَ اَنْتَ رَبُّ الْاٰخِرَةِ وَ الدُّنْيَا فَاَغِثْ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيْثِيْنَ عُبَيْدَكَ الْمُبْتَلٰى وَ اَرِهٖ سَيِّدَهٗ يَا شَدِيْدَ الْقُوٰى وَاَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْاَسٰى وَ الْجَوٰى وَ بَرِّدْ غَلِيْلَهٗ يَا مَنْ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوٰى وَ مَنْ اِلَيْهِ الرُّجْعٰى وَالْمُنْتَهٰى اَللّٰهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِيْدُكَ التَّائِقُوْنَ اِلٰى وَلِيِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ وَ بِنَبِيِّكَ خَلَقْتَهٗ لَنَا عِصْمَةً وَّ مَلاَذًا وَ اَقَمْتَهٗ لَنَا قِوَامًا وَ مَعَاذًا وَ جَعَلْتَهٗ لِلْمُؤْمِنِيْنَ مِنَّا اِمَامًا فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِيَّةً وَّ سَلاَمًا وَ زِدْنًا بِذٰلِكَ يَا رَبِّ اِكْرَامًا وَاجْعَلْ مُسْتَقَرَّهٗ لَنَا مُسْتَقَرًّا وَ مُقَامًا وَ اَتْمِمْ نِعْمَتَكَ بِتَقْدِيْمِكَ اِيَّاهُ اَمَامَنَا حَتّٰى تُوْرِدَنَا جِنَانَكَ وَ مُرَافَقَةِ الشُّهَدَآءِ مِنْ خُلَصَآئِكَ اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى مُحَمَّدٍ وَّ اٰلِ مُحَمَّدٍ وَصَلِّ عَلٰى مَحَمَّدٍ جَدِّهِ وَ رَسُوْلِكَ السَّيِّدِ الْاَكْبَرِ وَعَلٰى اَبِيْهِ السَّيِّدِ الْاَصْغَرِ وَ جَدَّتِهِ الصِّدِّيْقَةِ الْكُبْرٰى فَاطِمِةَ بِنْتِ مَحَمَّدٍ وَ عَلٰى مَنِ اصْطَفَيْتَ مِنْ اٰبَآئِهِ الْبَرَرَةِ وَ عَلَيْهِ اَفْضَلَ وَ اَكْمَلَ وَ اَتَمَّ وَ اَدْوَمَ وَ اَكْثَرَ وَ اَوْفَرَ مَا صَلَّيْتَ عَلٰى اَحَدٍ مِّنْ اَصْفِيَآئِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلوٰةً لاَ غَايَةَ لِعَدَدِهَا وَلاَ نِهَايَةَ لِمَدَدِهَا وَ لاَ نَفَادَ لِاَمَدِهَا اَللّٰهُمَّ وَ اَقِمْ بِهِ الْحَقَّ وَ اَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِلَ وَ اَدِلْ بِهٖ اَوْلِيَآئَكَ وَ اَذْلِلْ بِهٖ اَعْدَآئَكَ وَ صَلِّ اللّٰهُمَّ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهٗ وُصْلَةً تُؤَدِّىْ اِلٰى مُرَافَقَتِ سَلَفِهٖ وَاجْعَلْنَا مِمَّنْ يَاْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ يَمْكُثُ فِىْ ظِلِّهِمْ وَ اَعِنَّا عَلٰى تَاْدِيَةِ حُقُوْقِهٖ اِلَيْهِ وَالْاِجْتِهَادِ  فِىْ طَاعَتِهٖ وَاجْتِنَابِ مَعْصِيَتِهٖ وَامْنُنْ عَلَيْنَا بِرِضَاهُ وَ هَبْ لَنَا رَاْفَتَهٗ وَ رَحْمَتَهٗ وَ دُعَآئَهٗ وَ خَيْرَهٗ مَا نَنَالُ بِهٖ سَعَةً مِّنْ رَحْمَتِكَ وَ فَوْزًا عِنْدَكَ وَاجْعَلْ صَلٰوتَنَا بِهٖ مَقْبُوْلَةً وَ ذُنُوْبَنَا بِهٖ مَفْغُوْرَةً وَ دُعَآئَنَا بِهٖ مُسْتَجَابًا وَاجْعَلْ اَرْزَاقَنَا بِهٖ مَبْسُوْطَةً وَ هُمُوْمَنَا بِهٖ مَكْفِيَّةً وَ حَوَآئِجَنَا بِهٖ مَقْضِيَّةً وَ اَقْبِلْ اِلَيْنَا بِوَجْهِكَ الْكَرِيْمِ وَاقْبَلْ تَقَرُّبَنَا اِلَيْكَ وَانْظُرْ اِلَيْنَا نَظْرَةً رَحِيْمَةً نَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرَامَةِ عِنْدَكَ ثُمَّ لاَ تَصْرِفْهَا عَنَّا بِجُوْدِكَ وَاسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهٖ بِكَاْسِهٖ وَ بِيَدِهٖ رَيًّا رَوِيًّا هَنِيْٓئًا سَآئِغًا لاَ ظَمَأَ بَعْدَهٗ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِيْن

Nudbe Duasının Latince Okunuşu

Bismillahirrahmanirrahim

Allahumme salli ela Muhammed ve ali Muhammed

Elhamdulillahi rabbel alemîn ve sallallahu elâ seyyedenâ muhammedin nebiyyehi ve alihi ve selleme teslîmen.

Allahumme lekel hamdu elâ mâ cerâbihi gazâuke fî evliyâik ellezî nestehlestehum li nefsike ve dînike izihtertelehum cezîlema indeke minen ne’îmil mugîm ellezî lâ zevâlelehu ve lezmihlâl ba’de en  şeratte aleyhimuz zuhde fî derecâti hazihid dunyâd deniyyet ve zuhru fîha ve zibricihâ feşaretû leke zalike ve alimte min humul vefâ’ebihi fegabiltehum ve garrebtehum ve gaddemte lehumuzzikrel aliyye ves sena’el caliyye ve ehbette aleyhim melâiketek ve kerremtehum bi vahyike ve refedtehum bi’ilmike ve ce’altehum uzzerîete ileyke vel vesîlete ilâ rizvânike fe be‘ezun eskentehu cenneteke ilâ en ehrectehu minhâ ve be’ezun hemeltehu fî fulkike. Ve necceytehu men amene me’ehu minel helaketi birehmetike ve be’ezun itteheztehu linefsike helila ve se’aleke ve lisâne sidgin fîl ahiri fe’acebtehu ve ce’alte zalike a’liyyan ve be’ezun kellemtehu min şecaretin teklîma ve ce’alte lehu min ehîhi rid’en ve vezîren ve be’ezun evladtehu min ğeyriebin ve ateytehul beyyenati ve eyyedtehu bi ruhil gudusi ve kullun şeri’ate lehu şerî’aten ve nehecte lehu minhâcen ve teheyyerte lehu evsiyâ’e mustehfizan  be’ade mustehfiz min muddetin ilâ muddetin igâmeten li dînike ve hucceten elâ ibâdike velî’ella yezulel heggu en megerrehi ve yeğlibel bâtilu elâ ehlihi ve lâ yegûle ehedun levlâ erselte ileyna resûlen munziran ve egemte lenâ alemen hâdiyen fenettebi’e ayâtike min gabli en nezille ve nehzâ ilâ enin teheyte bil emri ilâ habîbike ve necîbike muhammedin sallalahu aleyhi ve alihi fekâne kemân tecebtehu seyyede men halegtehu ve safvete menis tefeytehu ve efzale menic tebeytehu ve ekreme meni’etemedtehu geddemtehu elâ enbiyâike ve be’astehu ilâs sagaleyni min ibâdike ve evta’atehu meşârigeke ve meğâribeke ve sehherte lehul burâg ve erecte birûhihi ilâ semâike ve evde’atehu ilmemâ kâne ve mâ yekûnu ilen gizâi helgike summe nesertehu birru’abi ve hefeftehu bi cebreîle ve mîkâîle vel musevve mîne min melâiketike ve ve’adtehu en tuzhira dînehu elâddîni kullehi ve lev kerihel muşrikûne ve zalike be’ede en bevve’atehu mebevve’e sidgin min ehlihi ve ce’alte lehu ve lehum evvele beyten vuzi’e linnâsi elellezî bibekketu mubereken ve hudenlil alemîn fîha ayetun beyyenâtun megâmu İbrâhîm ve min dehelehu kâne aminan ve gulte; ( innema yurîdullahu li yuz hiba ankumurrics ehlil beyti ve yutehherekum tethîran ) summe ce’alte ecre muhemmedin salavâtuke aleyhi ve alihi meveddetehum fî kitâbike fegulte ( gul lâ es elukum aleyhi ecren illâl meveddete fîl gurbâ ) ve gulte (mâsa’eltukum min ecrin fehuve lekum) ve gulte (ma es’elukum aleyhi min ecrin illâ min şâe en yettehize ilâ rabbihi sebîlen) fe kânû humus sebîle ileyke vel mesleke ilâ rizvânike felem mângazet eyyâmuhu egâme veliyyehu aliyyebne ebî tâlibin selavâtuke aleyhimâ ve alihimâ  hâdiyyen izkâne huvêl munzire veli kulle gavmin hâdin fe gâle vel melau emâmehu ; men kuntu mevlâhu fe aliyyun mevlâhu allahumme vâli men valahu ve âdi men âdâhu vensur men nasirehu vehzul men hazelehu. Ve gâle; men kuntu ene nebiyyehu fe aliyyin –aleyhisselam- emîrihu ve gâle ene ve aliyyun –aleyhisselam- min şacereten vâhideten ve sâirun nâsi min şaciren şettâ ve ehellehu mehelle Hârûne min Mûsâ –aleyhisselam- fe gâle lehu ente minnî bi menzileti Hârûn min Mûsâ –aleyhisselam- illâ ennehu lâ nebiye be’adi ve zevvece hubnetehu seyyedete nisâil a’lemîn ve ehellelehu min mescidihi mâ hallelehu ve sedde lâ ebvâte illâ bâbehu summe evde’ehu ilmihu ve hikmetehu fe gâle : Ene medînetul i’lmi ve aliyyun –aleyhisselam- bâbuhâ fe men erâdel medînete vel hikmete felye’etihâ  min bâbihâ summe gâle ; Ente ehi ve vasiyyî ve vârihî lehmuke min lehmî ve demuke min demî ve silmuke silmî ve harbuke harbî vel îmânu muhâlitun lehmeke ve demeke kemâ hâlete lehmi ve demî ve ente ğaden elâl hevzi halîfetî ve ente tegzî deynî ve tuncizu idâtî ve şîetuke elâ menâ bira min nûr mubyezzeten vucûhuhum hevlî fîl cenneti vehum cîrânî ve levlâ ente yâ aliyyu –aleyhisselam- lem yu’erefil mû’minûne be’edî ve kâne be’edehu huden minezzeleli ve  nûren minel e’mâ ve heblellahil metîne ve siretehul mustegîm lâ yesbegu bi gerâbetin fî rehimin ve lâ bi sabigetin fî dîni ve lâ yulhegu fî mengebitin min fi manâgibihi yehzû hezver resûli sallallahu aleyhimâ ve alihimâ ve yu gâtilu elâtte’eteli ve lâ te’ehuzuhu fîllahi levmetu lâ imîn ged vetere fîhi senâdîdal erebi ve gatele ebtâlehum ve nâveşa (nâhaşe) zûbânehum feevde’e gulûbehum ehgâden bedriyyeten ve heyberiyyeten ve huneyniyyeten ve ğeyrihunne fe’ezebbet elâ edâvetihi ve ekebbet elâ munâbezetihi hettâ gatelennâ kisîna vel gâsitîne vel mârigîne ve lemmâ gazâ nehbehu ve gatelehu eşgâl ahirîne yetbeu eşgâl evvelîne lem yumtesel emru resûlillahi sallallahu aleyhi ve alihi fîl hâdîne be’adel hâdîne vel ummetu musirretun elâ megtihi muctemi’etun elâ gatîleti rehimihi ve igsâi vuldihi illâl galîle mimmen ve fî li ri’ayetil haggen fîhim fegutile  men gutile  ve subiya men subiya ve ugsiya men ugsiya ve cerâl gazâu lehum bimâ yurcâ lehu husnul mesûbeti izkânetel erzullahi yûrisuhâ men yeşâu min ibâdihi vel agibetul muttegîn ve subhâne Rabbenâ in kâne ve’adu Rabbenâ lemaf’ûlen ve len yuhlif allahu ve’duhu ve huvel azîzul hekîmu fe’elâ lâ etâibi min ehli beyti muhammedin ve aliyyen sallallahu aleyhimâ ve alihimâ felyebkil bâkûne ve iyyâhum felyen dubin nâ dibûne ve li meslihim fel tezrifiddumû’u (feltadari) vel yesruhissârihun ve yeziccazzâccûne  ve ye’iccel accuven eynal hasanu eynal huseynu –aleyhimusselam- eyna ebnâul huseyni sâlihun be’ede sâlihin ve sâdigun be’ede sâdigin eynassebîlu be’edes sebîli eynal hiyeretu be’edel hiyereti eynaşşumûsûttali’etu eynal egmârul munîretu eynal encumuz zâhiretu eyna e’alemuddîni ve gevaidul ilmi eyna begiyetullahilletî lâ tehlû minel itretil hâdiyeti eynal mu’eddu liget’i dâbiriz zelemeti eynal muntezerul igâmetil emti ve’eiveci eynal murtecâ lâ izâletil cevri vel udvâni eynal muddeheru li tecdîdil ferâizi vessuneni eynal muteheyyeru li âdatil milleti ves şerîati  eynal muvemmelul ihyâil kitâbi ve hudûdihi eyna muhyî me’âlimiddîni ve ehlihi eyna gâsimu şevketil mu’etedîne eyna hâdimu ebniyetişşerki vennefâgi eyna mubîdu ehlil fusûgi vel isyâni vettuğyâni eyna hâsidu furû il ğeyyâ veşşagâgi (nnefâgi) eyna tâmisu esârizzayği vel ehvâi eyna gâtiu hebailil kizbi (kezibi) vel eftirâi eyna mubidul utâti vel meredeti eyna muste’asilu ehlil inâdi. Vettezlîli vel ilhâdi eyna mu’izzul evliyâ’i ve muzilul e’edâi eyna câmiul kelimeti (kelimi) elâttegvâ eyna bâbullehillezî minhu yuvtâ eyna vechulullahillezî ileyhi yetevveccehul evliyâi eyna sebabul muttesilu beynel erzi ve semâi eyna sâhibu yevmil fethi ve neşiru reyatil hudâ eyna muvellefu şemlisselâhi verrezâ eynattâlibu bi zuhûlil enbiyâi ve ebnâil enbiyâi eynat tâlibu (mutâlibu) bidamil megtûli bikerbelâi eynal mensûru elâ meni’etedâ aleyhi vefterâ eynal muzterrullazî yucâbu izâ de’â eyna sedrul helâigi zu’albirre vettegvâ  eyna binun nebiyyel mustefâ –sallallahu aleyhi ve alih- vebnu aliyyel murtezâ –aleyhisselam- vebnu hadîcetil ğerrâi –selamullahi aleyha- vebnu fatimetel kubrâ –selamullahi aleyha-.

Bi ebî ente ve ummî ve nefsî lekel vigâu vel himâ yebnessâdetil mugerrebîne yebnennucebâil ekremîn yebnel hudâtil mehdiyyîn (muhtedîna) yebnel hiyeretil mehezzebîne yebnel fetarifatil encebîne yebnel etâibil mutehherîne (mutetehrine) yebnel hazârimetil muntecebîn yebnel gamâgimetil ekremân (ekberin) yebnel budûril munîreti yebnesserucil muzi’eti yebneşşuhubis sagibati yebnel encumizzâhireti yebnessubilil vâziheti yebnel e’alemil le’iheti yebnel u’lûmil kâmileti yebnessunenil meşhûreti yebnel meâlimil me’âsureti yebnel mu’ecizâtil mevcûdi yebned delâilil meşhûdeti (meşhûreti) yebnesserâtil mustegîm yebnennebeil azîm yebne men huve fî ummel kitâbil edâllahi aliyyun hekîmun yebnel ayeti vel beyyenâti yebned delâiliz zahireti  yebnel berâhînil vazihâtil bâhirâti yebnel hucecil baliğâti yebnen ne’emissabiğâti yebne tahâ vel muhkemâti yebne yasîn vez zâriyâti yebnet tûri vel a’diyât yebne men denâ fetedel lâ fekâne ğâne ğevsayni edbâ dunuvven veğtirâben minel aliyyel elâ leyte şi’erî eynas tegerret biken navâ beleyyu erzin tugilluke evsara ebi rezvâ ev geyrihâ emzâ tûvâ azîzun aleyye en erâl halgi  ve turâ  ve lâ esmau leke hesîsan  ve lâ necvâ azîzun aleyye en (la tuhîte biye dûneke) tuhîte bike dûniyel belvâ ve lâ yenâluke minni zacîcun ve lâ şekvâ bi nefsî ente min muğeyyebin lem yehlu minnâ bi nefsî ente min nâzihan mâ nezehe  (yenzihu)  enne bi nefsî ente umniyyeti şâigin yetemennâ min mû’minin ve mû’minetin zekerâ fehennâ bi nefsî ente min agîdi izze lâ yusâmâ bi nefsâ ente min esîli mecdin lâ yucâde bi nefsî ente min bilâdi ni’emin la yuzâhâ bi nefsî ente min nesîfi şerefin lâ yusâvâ ilâ metâ ehâru fîke ya mevlâye ve ilâ metâ ve eyya hitabin esifu fîke ve eyye necvâ azîzun aleyye en ucâbe dûneke ve unâgâ azîzun aleyye en ebkiyeke ve yah zulekel verâ azîzun aleyye en yecriya aleyke dûnehum mâ cerâ hel min mu’inin feutîle me’ahul evîla vel bukâ’e helmin cezû’in fe’u sâ’ide ceza’ehu izâ helâ hel gaziyet eynun fesâ’adetha eynâ elâl gazâ hel ileyke yebne ahmede sebîlun fetulge hel yettesilu yevmunâ minke bi’ğedatin fenehzâ metâ neridu menâhil eker raviyyete fenervâ metâ nentegi’u min ezbi ma’ike fegad tâlessedâ metâ nuğadîke ve nurâ vihuke fenugirre eynan (feyeguru’uyunenâ) metâ tarânâ ve narâke ve ged neşerte live’en nesri turâ etarânâ nahuffun bike ve ente tevummul melae ve ged mel’etel erzi edlen ve ezegte  e’edâeke hevânen ve i’gâben ve ebertel utâte ve cehadetel hegge vegete’ete dâbirel mutekebbirîn vecteseste usûlez zalimîn ve nehnu negûlul hemdullahi rabbel alemîn

Allahumme ente keşşâfu kurebi vel belvâ ve ileyke este’edâ fe’indekel’edvâ ve ente rabbul ahireti veddunyâ (lu evla) feeğis yâ ğiyasel musteğisîne ubeydekel mubtelâ ve erihi seyyedehu yâ şadîdel guvâ ve ezil anhu bihil esâ velcevâ ve berred ğalîlehu yâ men elâl’erşistevâ ve men ileyhirruc’â vel munteha Allahumme  ve nehnu abîdukettâigûne  (şşaigûne) ilâ veliyyekel muzekkeri bike ve bi nebiyyeke halegtehu lenâ ismeten ve melâzen ve egemtehu lenâ givâmen ve me’azen ve ca’eltehu lil mû’minîne minnâ imâmen febelleğhu minnâ tahiyyeten Selamen ve zidnâ bi zalike ya rabbe ikrâmen vec’el mustegerrehu lenâ mustegerren ve mugâmen ve etmim ni’emeteke bi tegdîmike iyyâhu emâmenâ hettâ tûridenâ cinâneke (cinnatike) ve murâfegeteş şuhedâi min hulasâike allahumme salle elâ muhammedin ve ali muhammedin ve salle elâ muhammedin ceddeh ve resûlik es seyyedil ekberi ve elâ ebîhis seyyedil esğeri ve ceddetihis seddîgetil kubrâ fâtimete binte muhammedin -sallallahu aleyhi ve alih- ve elâ menis tefeyte min ebâihil berereti ve aleyhi efzali ve ekmale ve eyemme ve edveme ve eksare ve evfere mâ salleyte elâ ehedin min esfiyâike ve hiyaretike min halgike ve salle aleyhi salâten lâ ğâyate li adedihâ ve lâ ni hâyati li mededihâ ve lâ nefâdil imadihâ allahumme ve egim bihil hegge ve edhiz bihil batile ve adil bihi evliyaike ve ezlil bihi e’edâeke ve silil lehumme beynenâ ve beynahu vusleten tuveddî  ilâ marâfegeti salefi vec’elnâ mimmen yahuzu bi huczetihim ve yamkusu fî zillehim ve e’innâ elâ ta’diyeti hugûgihi ileyhi vel icyihâdi fî ta’etihi vâctinâbi me’asiyetihi vemnun aleynâ bi rizahu veheblenâ re’efetehu ve rahmetehu  vedua’ehu ve heyrehu mânenâlu bihi sa’eten min rahmetike ve fevzan indeke vec’el salâtenâ bihi magbûleten ve zunûbenâ bihi meğfûreten ve dua’enâ bihi mustecâben vec’el erzagenâ bihi mebsûteten ve humû menâ bihi mekfiyyeten ve hevâicinâ bihi megziyyeten ve egbil ileynâ bi vechikel kerîm vegbel tegarrubenâ ileyke venzur ileynâ nazreten rahîmeten nastekmilu bihâl kerâmete indeke summe lâ tesrifhâ ennâ bi cûdike vesganâ min hevzi ceddehi sallallahu aleyhi ve alihi bi ka’sihi ve biyedihi rayyan reviyyan henîen sâiğen lâ zeme’a ba’edehu ya erhamerrâhimîn

Türkçe Anlamı

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla

Hamd, âlemlerin Rabb’i olan Allah’a mahsustur; Allah’ın salâtı ve kâmil selâmı, O’nun Peygamberi, efendimiz Hz. Muhammed’e (sallallahu aleyhi ve alih) ve onun pâk soyuna olsun.

Ey Allah’ım! Kendin ve dinin için, seçkin ve hâlis kıldığın dostların hakkında uyguladığın takdirin hususunda Sana hamd olsun. Sen kendi katında olan zevâlsiz, kalıcı nimetlerini onlara ayırdın (lâyık gördün). Ama bu nimetleri vermenin karşılığında, alçak dünyanın rütbe ve makamlarına, yaldız ve süslerine aldırış etmeyip, züht edecekleri hususunda onlardan söz aldın; onlar da bu hususta sana söz verdiler; ve Sen onların vefalı olacaklarını bildiğin için onları kabul ettin; kendine yaklaştırdın; önceden onların yüce anılarını ve açık övgülerini yaydın; meleklerini onlara indirdin; vahyinle onlara ikramda bulundun; ilminle onları üstün kıldın; ve onları kendine ulaşmanın ve rızanı kazanmanın vesîlesi kıldın.

Bazılarını[1] çıkarıncaya dek cennetinde yerleştirdin; bazısını[2] gemide taşıdın; ve kendi rahmetinle onu ve onunla beraber iman edenleri helâk olmaktan kurtardın. Bazısını da[3] kendin için dost edindin; o da sonrakiler arasında bir lisan-ı sıdk istedi; ve sen icabet ederek onu Ali kıldın. Bazılarıyla da[4] bir ağaç vasıtasıyla konuştun; kardeşini ona destek ve yardımcı kıldın. Bazılarını da[5] babasız dünyaya getirdin; ona apaçık nişânelerini verdin; ve Ruh-ul Kudüs (temiz bir ilâhî Ruh) ile destekledin. Bunlardan her birine bir şeriat ve bir açık yol koydun; her biri için vasîler seçtin; bir koruyucudan sonra başka bir koruyucu, bir süreden başka bir süreye kadar dinini ayakta tutmak ve kullarına hüccet olmak üzere görevlendirdin ki, hak asıl konumundan sarsılmasın ve bâtıl hak ehline galip gelmesin ve kimse: ‘Niye bize korkutucu bir resul göndermedin? Ve hidayet edici bir nişâne dikmedin de, biz yolumuzu şaşırıp zillet ve bedbahtlığa duçar olmadan senin nişânelerine tâbi olaydık’ demesin. Ta ki, sıra Senin seçkin kıldığın Habîb’in Muhammed (sallallahu aleyhi ve alih)’a geldi. O, Senin beğenmiş olduğun gibi yaratıklarının efendisi, seçkin kıldığın kullarının en üstünü, beğendiklerinin en faziletlisi ve güvendiklerinin en kerametlisi idi. Bu yüzden onu tüm peygamberlerinden öne geçirdin; onu cin ve insanların bütününe mebus kıldın; doğusuyla, batısıyla her yeri onun ayakları altında kıldın; Burak’ı (Gök âleminde seyretmek vesîlesini) onun emrine verdin; ruhunu göklere çıkardın; ve olmuşların ve olacakların, yaratışının sonuna kadar olan ilmini ona verdin. Sonra da ona düşmanlık edenlerin kalbine korku salarak, ona yardım eyledin; Cebrail, Mikail ve yüce makamlı olan meleklerinle onu muhafaza eyledin; ve müşrikler istemese de, dinini bütün dinlerden üstün kılacağını vaat ettin. Bunu ona, ailesinin de bulunduğu doğruluk yuvasında[6] yerleştirdiğinde bildirdin. Mekke şehrindeki insanların ibadeti için yapılmış ilk evi, onun için ve ailesi için, âlemlere hidayet vesîlesi ve mübarek kıldın; o evde apaçık nişâneler ve İbrahim’in makamı vardır. Kim o eve girerse emniyette ve amanda olur; ve buyurdun ki: “Elbette ki Allah siz Ehl-i Beyt’ten her kötülüğü gidermek ve sizleri tertemiz kılmak ister.” [7] Yine Muhammed (sallallahu aleyhi ve alih)’ın peygamberliğinin mükâfatının “Ehl-i Beyt’i sevmek” olduğunu Kur’an da açıkladın; ve buyurdun ki: “De ki, ey Resul, ben sizden, yakınlarımı(akrabalarımı)sevmekten başka bir mükâfat istemiyorum.” Ve yine buyurdun ki: “Dek ki, benim sizden, Peygamberliğimin mükâfatı olarak istediğim şey, sizler içindir (kendi yararınızadır…).” [8] (Yâni “Ehl-i Beyt’i sevmek, onları saadete kavuşturur” diye söylemesini emrettin.) Ve buyurdun ki: “De ki,  peygamberliğime karşı sizden bir karşılık istemiyorum. Meğer ki, dileyen bir kimse Rabbine bir yol bula.” [9] Demek ki, onlar (Ehl-i Beyt), sana ulaşan yol ve rızana vardıran vesîle idiler. Onun (Peygamberin) ömrünün günleri sona erince de, velisi Ali ibn-i Ebu Tâlib’i (aleyhisselam) hidayetçi olarak tayin etti. Çünkü o korkutucu idi; her kavmin bir de hidayetçisi vardır. Böylece o, büyük bir halk kitlesinin de önünde olduğu halde buyurdu ki: “Ben kimin mevlâsı isem, Ali’de onun mevlâsıdır. Allah’ım! onunla dost olanla dost ol, ona düşman olana düşman ol! Ona yardım edene, yardım et, ve onu yalnız bırakanı yalnız bırak!”

Yine buyurdu ki: “Ben kimin Peygamberi isem, Ali de onun emîri (önderi)dir.” Ve yine buyurdu ki: “Ben ve Ali, bir ağaçtanız; ama diğer insanlar ayrı-ayrı ağaçtandırlar.” Ve yine onu (Ali’yi) kendine nispet, Harun’un Musa’ya (aleyhisselam) olan mevkiinde karar vererek buyurdu ki: “Senin bana olan mevkiin, Harun’un, Musa’ya olan mevkii gibidir; sâdece benden sonra peygamber yoktur.” Yine alemlerin kadınlarının hanımefendisi olan kendi kızıyla onu evlendirdi; kendine mescidinde helâl olan her şeyi ona da helâl eyledi; ve onun kapısından başka, mescide açılan bütün kapıları kapattı. Sonra ilmini ve hikmetini ona tevdi ederek buyurdu ki: “Ben ilmin şehriyim, Ali de onun kapısıdır. Kim hikmet şehrine gelmek isterse o kapıdan gelsin.” Sonra buyurdu ki: “Sen (Ey Ali), benim kardeşim, vasîm, vârisimsin. Senin etin, benim etimdir; senin kanın, benim kanımdır; senin barışın, benim barışımdır; senin harbin, benim harbimdir; benim etimle kanım imanla yoğrulduğu gibi, senin etin kanın da imanla yoğrulmuştur; yarın mahşerde Kevser havuzunun başında sen benim halifemsin; sen, benim borçlarımı ödeyeceksin; sen, benim vâdelerimi gerçekleştirensin. Senin Şîaların nurdan minberler üzerinde yerleşmiş (oturmuş) yüzleri ak olarak cennette benimle yan yana yer alacak; onlar benim komşularım olacak. Ey Ali, eğer sen olmasaydın, benden sonra müminlerin kimler olduğu belli olmazdı.”

Böylece o (Ali), ondan (Resulullah’dan) sonra dalâletten kurtaran hidayetçi, körlüğü önleyen nur, Allah’ın sapasağlam ipi ve dosdoğru yolu (Sırat-ul Mustagim) idi. Kimse, ne Peygamber’e akrabalığı açısından, ne de dinde önceliği yönünden, ondan öne geçemez; hiç bir fazilet menkıbesinde de, kimse ona ulaşamaz. O, Peygamber’in (sallallahu aleyhi ve alih) adımının yerine, adım atar; (Kur’an’ın) te’vili üzerine (münafıklarla) savaşır; Allah’ın dinini himaye etmek hususunda, hiçbir kınayıcının kınamasına aldırış etmezdi. Allah yolunda Arap büyüklerinin kanını döktü; kahramanlarını yere serdi; azgınlarına boyun eğdirdi. Onların yüreğine Bedir, Hayber, Huneyn ve diğer savaşların kinini koydu. Böylece ona düşman kesildiler; ona hamle ettiler; öyle ki onu, Nâkisin (ahitlerini çiğneyenler) ve Kasitin (zâlimler) ve Mârikinle (dinden çıkanlarla) savaşmak zorunda bıraktılar.

Ancak azgınların en azgını ve ilk azgının [10] takipçisi olanın (İbn-i Mülcem) onu katletmesi sonucu o dünyadan göçünce de Allah Resulü’nün, bir biri ardınca gelen Hidayet İmamları hususundaki emrine itaat etmediler. Ümmet, onların (Ehl-i Beyt’in) hakkına riayet etme hususunda vefalı davranan az bir grubun haricinde, onun (Allah Resulü’nün) düşmanlığında ısrarlıydı,  yakınlarının hakkını çiğnemek ve evlatlarını uzaklaştırmak hususunda, birleşmişlerdi. Sonuçta onlardan (Ehl-i Beyt’ten) niceleri (erkekleri) öldürüldü; niceleri (çocukları ve hanımları) esir alındı; ve niceleri (yurdundan, yuvasından) uzaklaştırıldı. Böylece Allah’ın onlar (Ehl-i Beyt), hakkındaki kaza ve kaderi, onları güzel mükâfata lâyık kılacak şekilde cârî olup gitti. Zira ki, “yeryüzü Allah’ındır, onu kullarından dilediğine miras bırakır; son zafer ise takvalılara aittir.” [11] “Rabb’imiz her eksiklikten uzaktır; ve O’nun vaadi (hiç şüphesiz) gerçekleşecektir.” [12] Allah asla kendi vâdesine hilaf etmez; O, izzet ve hikmet sahibidir.

Öyleyse ağlayanlar (Ehl-i Beyt’in Şîaları) Muhammed ve Ali’nin (Allah’ın salât ve selâmı onlara ve soylarına olsun) pâk soyunun mazlumlarına ağlasın; ve ağıt yakanlar, onlar için ağıt yaksın; ve gözyaşı dökenler, o büyük insanlar için göz yaşı döksünler; ahu-figan edenler, onlar için ahu-figan etsinler. (Yürekten feryad ederek desinler ki): “Nerededir, Hasan; nerededir, Hüseyin; nerededir, Hüseyin’in oğulları; nerededir, o birbiri ardına gelen salihler; nerededir, o birbiri ardına gelen doğrular; nerededir, o birbirini takip eden kurtuluş yolları; nerededir, o sırayla gelip giden seçkinler; nerededir, o ışık saçan güneşler; nerededir, o nur yayan aylar; nerededir, o parlak yıldızlar; nerededir, o din bayrakları ve ilim payeleri; nerededir, o hidayet ve itret ailesinin dışında olmayan Bakiyyetullah; nerededir, o zâlimlerin kökünü kazımak için (Allah tarafından) hazırlanan kimse; nerededir, o sapıklık ve eğrilikleri düzeltmek için beklenilen önder; nerededir, o zulüm ve tecavüzü yok etmek için umut edilen rehber; nerededir, o farzları ve sünnetleri yeniden hayata geçirmek için saklatılan lider; nerededir, o dini ve şeriatı geri getirmek için seçilen; nerededir, o kitabı (Kur’an’ı) ve kanunlarını ihya etmesi ümit edilen; nerededir, o din öğretilerini ve din ehlini diriltecek olan; nerededir, o saldırganların şevketini kıracak olan; nerededir, o şirk ve nifak binalarını (nizamını) yıkacak olan; nerededir, o fâsık, isyankâr ve tâğutları yok edecek olan; nerededir, bâtılın ve bölücülüğün dallarını kesecek olan; nerededir, o eğrilik ve heva heveslerin eserlerini mahvedecek olan; nerededir, o yalan ve iftira ağlarını koparacak olan; nerededir, o azgınları silecek olan; nerededir, o inat, sapıklık ve ilhad ehlinin kökünü kazıyacak olan; nerededir, o dostlara izzet verip, düşmanları zelil edecek olan; nerededir, o sözleri takva üzerine birleştirecek olan; nerededir, o Allah’ına doğru açılan tek kapı olan; nerededir, o Allah dostlarının (evliyanın) yöneldiği Allah’ın yüzü olan; nerededir, o yer ve göğü birbirine bağlayan vesîle olan; nerededir, o fetih gününün sâhibi ve hidayet bayrağını göklere çekecek olan; nerededir, o ıslâh ve hoşnutluğu bir araya toplayacak olan; nerededir, o peygamberlerin ve peygamber evlatlarının kanlarının hesabını soracak olan; nerededir, o Kerbela Şehidi’nin kanını olacak olan; nerededir, o kendine zulüm ve iftira edenlere karşı zafer kazanacak olan? Nerededir, o dua ettiğinde, duası kabul olan çâresiz olan; nerededir, o yaratıklardan ihsan ve takva sâhiplerinin önderi olan; nerededir, o Mustafa Peygamberin oğlu; nerededir, o Murtaza Ali’nin oğlu; nerededir, o üstün makam sâhibi Hatice’nin oğlu; nerededir, o Fatımat-üz Zehra’nın oğlu?

Babam, annem ve ben sana feda olayım; Canım sana yönelen belalara siper olsun. Ey Allah’ın dergâhına yakın olan büyüklerin oğlu, ey kerem sâhibi soyluların oğlu; ey hidayete kavuşmuş hidayetçilerin oğlu; ey temiz seçkinlerin oğlu; ey soylu civanmertlerin oğlu; ey temiz kılınmış temizlerin oğlu; ey seçilmiş cömertlerin oğlu; ey ulu efendilerin oğlu, ey aydınlatan dolunayların oğlu; ey ışık saçan çırağların oğlu; ey akan yıldızların oğlu; ey parlak yıldızların oğlu; ey apaçık yolların oğlu; ey âşikâr nişânelerin oğlu; ey kâmil ilimlerin oğlu; ey cârî sünnetlerin oğlu; ey menkul öğretilerin oğlu; ey mevcut mucizelerin oğlu; ey görünen delillerin oğlu; ey Dosdoğru Yol’un [13] oğlu; ey Büyük Haber’in [14] oğlu; ey Allah katında Ümm-ül kitapta (asıl kitap) ismi yüce ve hekîm olanın oğlu; ey ayetlerin ve açık hüccetlerin oğlu; ey apaçık, nurlu burhanların oğlu; ey yeterli hüccetlerin oğlu; ey bol nimetlerin oğlu; ey “Taha” ve “Muhkemat”ın oğlu; ey “Yasin” ve “Ez- Zâriyat”ın oğlu; ey “Et-Tur” ve El-Âdiyatın” oğlu; ey Aliy-yül Â’la’ya (her şeyden yüce olan yüce Allah’a), aralarında iki yaydan belki daha az bir mesâfe kalacak kadar yaklaşanın oğlu; keşke bilseydim, uzaklığın seni nereye çektiğini veya hangi yerin ya da hangi toprağın seni üzerinde taşıdığını; acaba Rezva’da [15] mısın? Yoksa başka bir yerde misin? Yahut Tuva’da [16] mısın? Halkı görmem, ama seni görmekten mahrum olmak, senin en hafif bir ses ve konuşmanı duymamak bana çok ağır geliyor. Zorluk ve belanın beni değil de, hep seni çevrelemiş olması, benim bir feryat ve şikâyet sesimin bile sana ulaşmaması bana çok ağır geliyor. Canım feda olsun sana, ey gaip olup ama bizleri bırakıp gitmeyen. Canım feda olsun sana ey bizden ayrı düşen ama gönlü bizimle olan. Canım feda olsun sana, ey iştiyak sâhibinin gönlündeki arzu; hatırlayıp da gönülden ah çeken erkek ve kadın müminlerin dileği. Canım feda olsun sana ey benzeri olmayan izzet komutanı. Canım sana feda olsun ey varılamayan şevket ve şerefin kurucusu. Canım sana feda olsun ey yüceliğine ulaşılamayan nimet kaynağı. Canım sana feda olsun ey dengi olmayan şeref sahibi.

Ne zamana kadar senin için böyle şaşkın kalacağım, ne zamana kadar. Hangi vasıflarla seni vasıflandırayım; hangi dille seninle raz-u niyaz edeyim. Senden başkasından cevap almak, başkalarıyla konuşmak ama senden bir şey duymamak bana çok ağır geliyor. Ben sana ağlarken, halkın sana sahip çıkmaması, bela ve üzüntülerin başkalarının başına değil de, senin başına gelmesi bana çok ağır geliyor. Acaba bir yardım eden var mı ki, onunla oturup senin için ağlayıp feryat edelim? Acaba senin için sızlayan biri var mı ki, o sustuğunda, ben ah-u figan edeyim? Acaba sana ağlamaktan ağrıyan bir göz var mı da, onun yerine ben ağlayayım?

Ey Ahmed’in oğlu! Acaba senin mülâkatına nâil olabilmenin bir yolu var mı? Acaba bizim bu günümüz, senin yarınına kavuşacak mı ki, biz de hoşnut olalım? Ne zaman senin o doyurucu çeşmelerinin başına gelip de kana kana içmek bize nasip olacak? Ne zaman senin o tatlı suyundan kanasıya içeceğiz; gerçekten susuzluk süresi çok uzadı? Ne zaman senin huzurunda bulunup her sabah ve akşam senin ziyaretinle gözlerimiz aydınlanacak? Ne zaman  sen bizi, biz de seni zafer bayrağını dalgalandırdığın halde göreceğiz? Acaba senin halkın önderliğini üstlenerek yeryüzünü adâletle doldurduğunu, düşmanlarına zillet ve azabı tattırdığını, azgınları ve hakkı inkar edenleri yok ettiğini, mütekebbirleri dağıttığını, zâlimlerin kökünü kazıdığını, görüp de senin çevreni sararak: “El-Hamdü lilllahi Rabb-il Âlemin” dememiz bize ne zaman nasip olacak?

Allah’ım! Sen kalplerden gam, ve üzüntüleri giderensin, şikâyetim Sana’dır; çözüm senin katındadır. Bu sıkıntılar girdabındaki hakir kulunun feryadına yetiş, ey imdat isteyenlerin imdadına yetişen; efendisini ona göster de bununla üzüntü ve perişanlığını gider ey müthiş kuvvetler sahibi; kalbindeki yangını söndür; ey Arş’a istiva eden ve dönüş ve sonuç kendisine olan Allah.

Allah’ım! Bizler, Seni ve Peygamberi’ni hatırlatan velinin zuhuruna müştak olan hakir kullarınız; onu, bizler için korunak ve sığınak olarak yarattın; onu, bize dayanak ve barınak yaptın; ve onu, bizlerden mümin olanlara imam kıldın. Bizden taraf ona esenlik ve selâm ulaştır; bununla bize ikramını çoğalt; onun karar bulduğu yerde bizi de yerleştir; onu bizim önümüze salmakla bize verdiğin nimetini tamamla; ta ki bizi kendi cennetlerine dahil edesin ve hâlis kullarından olan şahitlerle arkadaş olmaya muvaffak edesin.

Allah’ım! Muhammed ve soyuna salât eyle ve onun ceddi ve senin elçin olan Seyyid-ül Ekber Muhemmed’e ve Seyyid-ül Asgar babasına ve büyük annesi Sıddıka-i Kübra Muhammed’in kızı Fatıma’ya ve seçtiğin ihsankar babalarına, seçkin velilerin ve beğenilmiş yaratıklarından birine gönderdiğin salatların en üstününü, en kâmilini, en bolunu gönder; ve salat eyle ona öyle bir salâtla ki onun sayısının nihayeti olmasın, devamının bitişi olmasın ve süresinin sonu olmasın.

Allah’ım! Onunla hakkı berkarar kıl, bâtılı yok eyle; dostlarına yol göster; düşmanlarını zelil eyle. Bizimle onun arasında öylesine bir bağ oluştur ki, onun atalarıyla birlikteliğimizi sağlasın. Bizleri onların eteklerine sarılanlardan ve onların gölgesinde yaşayanlardan kıl. Bizi, onun boynumuzdaki haklarını teslim etmeye, itaatinde ciddi olarak çalışmaya ve emrinden çıkmamaya muvaffak eyle. Onun hoşnutluğunu bize ihsan eyle. Onun şefkat, rahmet ve hayır duasını bize lütuf buyur ki, bizler bu vesîleyle Senin geniş rahmetine ve katından olan saadete kavuşalım!

Onun sayesinde namazımızı kabul eyle, günahlarımızı bağışla, dualarımızı müstecap eyle, rızklarımızı bol eyle, dertlerimizi bertaraf eyle ve hacetlerimizi reva buyur.

Keremli yüzünle bize yönel, sana olan takarrubumuzu kabul eyle, bize rahmet güzüyle nazar eyle; öyle bir rahmet ki, onun sayesinde indindeki kerâmete kâmil olarak kavuşalım; sonra o nazarını öz cömertliğinle bizden çevirme ve bize onun ceddinin havuzundan onun kadehi ve onun eliyle öylesine âfiyetle kana kana içir ki, artık ondan sonra hiçbir zaman susamak söz konusu olmasın, ey şefkatlilerin en şefkatlisi.”

——————————————————————————–

[1]- Adem (aleyhisselam)

[2]- Nuh (aleyhisselam)

[3]- Hz. İbrahim (aleyhisselam)

[4]- Hz. Musa (aleyhisselam)

[5]- Hz. İsa (aleyhisselam)

[6]- Mekkeye

[7] – Ahzap/33.

[8] – Sebe/47.

[9] – Furkan/57.

[10] – İlk azgından maksat, Hz. Salih’in mucize olarak kayadan çıkardığı devesini katleden zalimdir.

[11] – A’raf/128.

[12] – İsrâ/108.

[13] – Dosdoğru yol, Hz. Ali’nin ismidir. Zira Hz. Resul, Hz. Ali’ye hitaben: “Dosdoğru yol sensin ey Ali” buyurmuştur.

[14] – Kur’an-ı Kerim’in Nebe suresinde geçen Büyük Haber’e işaret edilmektedir. Allah Resulü insanların sorgulanacağı bu büyük haberden maksadın da Hz. Ali’nin velayeti olduğunu bildirmiştir. Dolayısıyla Büyük Haber de o hazretin ismidir.

[15] – Dağ ismi.

[16] – Dağ ismi.

Nudbe Duasının Türkçe Anlamı

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla

Hamd, âlemlerin Rabb’i olan Allah’a mahsustur; Allah’ın salâtı ve kâmil selâmı, O’nun Peygamberi, efendimiz Hz. Muhammed’e (sallallahu aleyhi ve alih) ve onun pâk soyuna olsun.

Ey Allah’ım! Kendin ve dinin için, seçkin ve hâlis kıldığın dostların hakkında uyguladığın takdirin hususunda Sana hamd olsun. Sen kendi katında olan zevâlsiz, kalıcı nimetlerini onlara ayırdın (lâyık gördün). Ama bu nimetleri vermenin karşılığında, alçak dünyanın rütbe ve makamlarına, yaldız ve süslerine aldırış etmeyip, züht edecekleri hususunda onlardan söz aldın; onlar da bu hususta sana söz verdiler; ve Sen onların vefalı olacaklarını bildiğin için onları kabul ettin; kendine yaklaştırdın; önceden onların yüce anılarını ve açık övgülerini yaydın; meleklerini onlara indirdin; vahyinle onlara ikramda bulundun; ilminle onları üstün kıldın; ve onları kendine ulaşmanın ve rızanı kazanmanın vesîlesi kıldın.

Bazılarını (Adem (aleyhisselam)) çıkarıncaya dek cennetinde yerleştirdin; bazısını (Nuh (aleyhisselam)) gemide taşıdın; ve kendi rahmetinle onu ve onunla beraber iman edenleri helâk olmaktan kurtardın. Bazısını da (Hz. İbrahim (aleyhisselam)) kendin için dost edindin; o da sonrakiler arasında bir lisan-ı sıdk istedi; ve sen icabet ederek onu âli kıldın. Bazılarıyla da (Hz. Musa (aleyhisselam)) bir ağaç vasıtasıyla konuştun; kardeşini ona destek ve yardımcı kıldın. Bazılarını da (Hz. İsa (aleyhisselam)) babasız dünyaya getirdin; ona apaçık işaretlerini verdin; ve Ruh’ul Kudüs (temiz bir ilâhî Ruh) ile destekledin. Bunlardan her birine bir şeriat ve bir açık yol koydun; her biri için vasîler seçtin; bir koruyucudan sonra başka bir koruyucu, bir süreden başka bir süreye kadar dinini ayakta tutmak ve kullarına hüccet olmak üzere görevlendirdin ki, hak asıl konumundan sarsılmasın ve batıl hak ehline galip gelmesin ve kimse: ‘Niye bize korkutucu bir resul göndermedin? Ve hidayet edici bir işaret dikmedin de, biz yolumuzu şaşırıp zillet ve bedbahtlığa duçar olmadan senin işaretlerine tâbi olsaydık’ demesin. Ta ki, sıra Senin seçkin kıldığın Habib’in Muhammed (sallallahu aleyhi ve alih)’a geldi. O, Senin beğenmiş olduğun gibi yaratıklarının efendisi, seçkin kıldığın kullarının en üstünü, beğendiklerinin en faziletlisi ve güvendiklerinin en kerametlisi idi. Bu yüzden onu tüm peygamberlerinden öne geçirdin; onu cin ve insanların bütününe mebus kıldın; doğusuyla, batısıyla her yeri onun ayakları altında kıldın; Burak’ı (Gök âleminde seyretmek vesilesini) onun emrine verdin; ruhunu göklere çıkardın ve olmuşların ve olacakların, yaratışının sonuna kadar olan ilmini ona verdin. Sonra da ona düşmanlık edenlerin kalbine korku salarak, ona yardım eyledin; Cebrail, Mikail ve yüce makamlı olan meleklerinle onu muhafaza eyledin ve müşrikler istemese de, dinini bütün dinlerden üstün kılacağını vaat ettin. Bunu ona, ailesinin de bulunduğu doğruluk yuvasında (Mekke’ye) yerleştirdiğinde bildirdin.

Mekke şehrindeki insanların ibadeti için yapılmış ilk evi, onun için ve ailesi için, âlemlere hidayet vesîlesi ve mübarek kıldın; o evde apaçık işaretler ve İbrahim’in makamı vardır. Kim o eve girerse emniyette ve amanda olur ve buyurdun ki: “Elbette ki Allah siz Ehl-i Beyt’ten her kötülüğü gidermek ve sizleri tertemiz kılmak ister.”( Ahzap Suresi, 33) Yine Muhammed’in (sallallahu aleyhi ve alih) peygamberliğinin mükâfatının “Ehl-i Beyt’i sevmek” olduğunu Kur’an’da açıkladın ve buyurdun ki: “De ki, ey Resul! Ben sizden, yakınlarımı (akrabalarımı) sevmekten başka bir mükâfat istemiyorum.” Ve yine buyurdun ki: “De ki, benim sizden peygamberliğimin mükâfatı olarak istediğim şey, sizler içindir (kendi yararınızadır…).” (Sebe Suresi, 47) (Yâni “Ehl-i Beyt’i sevmek, onları saadete kavuşturur” diye söylemesini emrettin.) Ve buyurdun ki: “De ki, peygamberliğime karşı sizden bir karşılık istemiyorum. Meğerki dileyen bir kimse Rabbine bir yol bula.” (Furkan Suresi, 57) Demek ki, onlar (Ehl-i Beyt), sana ulaşan yol ve rızana vardıran vesîle idiler. Onun (Peygamberin) ömrünün günleri sona erince de, velisi Ali ibn-i Ebu Tâlib’i (aleyhisselam) hidayetçi olarak tayin etti. Çünkü o korkutucu idi; her kavmin bir de hidayetçisi vardır. Böylece o, büyük bir halk kitlesinin de önünde olduğu halde buyurdu ki: “Ben kimin mevlâsı isem, Ali’de onun mevlâsıdır. Allah’ım! Onunla dost olanla dost ol, ona düşman olana düşman ol! Ona yardım edene, yardım et ve onu yalnız bırakanı yalnız bırak!”

Yine buyurdu ki: “Ben kimin peygamberi isem, Ali de onun emiri (önderi)dir.” Ve yine buyurdu ki: “Ben ve Ali bir ağaçtanız; ama diğer insanlar ayrı-ayrı ağaçtandırlar.” Ve yine onu (Ali’yi) kendine nispet, Harun’un Musa’ya (aleyhisselam) olan mevkiinde karar vererek buyurdu ki: “Senin bana olan mevkiin, Harun’un Musa’ya olan mevkii gibidir; sâdece benden sonra peygamber yoktur.” Yine alemlerin kadınlarının hanımefendisi olan kendi kızıyla onu evlendirdi; kendine mescidinde helâl olan her şeyi ona da helâl eyledi; ve onun kapısından başka, mescide açılan bütün kapıları kapattı. Sonra ilmini ve hikmetini ona tevdi ederek buyurdu ki: “Ben ilmin şehriyim, Ali de onun kapısıdır. Kim hikmet şehrine gelmek isterse, o kapıdan gelsin.” Sonra buyurdu ki: “Sen (Ey Ali), benim kardeşim, vasim, vârisimsin. Senin etin, benim etimdir; senin kanın, benim kanımdır; senin barışın, benim barışımdır; senin harbin, benim harbimdir; benim etimle kanım imanla yoğrulduğu gibi, senin etin kanın da imanla yoğrulmuştur; yarın mahşerde Kevser havuzunun başında sen benim halifemsin; sen, benim borçlarımı ödeyeceksin; sen, benim vâdelerimi gerçekleştirensin. Senin Şiaların nurdan minberler üzerinde yerleşmiş (oturmuş) yüzleri ak olarak cennette benimle yan yana yer alacak; onlar benim komşularım olacak. Ey Ali! Eğer sen olmasaydın, benden sonra müminlerin kimler olduğu belli olmazdı.”

Böylece o (Ali), ondan (Resulullah’dan) sonra dalâletten kurtaran hidayetçi, körlüğü önleyen nur, Allah’ın sapasağlam ipi ve dosdoğru yolu (Sırat’ul Müstakim) idi. Kimse, ne Peygamber’e akrabalığı açısından, ne de dinde önceliği yönünden ondan öne geçemez; hiç bir fazilet menkıbesinde de, kimse ona ulaşamaz. O, Peygamber’in (sallallahu aleyhi ve alih) adımının yerine adım atar; (Kur’an’ın) te’vili üzerine (münafıklarla) savaşır; Allah’ın dinini korumak hususunda hiçbir kınayıcının kınamasına aldırış etmezdi. Allah yolunda Arap büyüklerinin kanını döktü; kahramanlarını yere serdi; azgınlarına boyun eğdirdi. Onların yüreğine Bedir, Hayber, Huneyn ve diğer savaşların kinini koydu. Böylece ona düşman kesildiler; ona saldırdılar; öyle ki onu, Nâkisin (ahitlerini çiğneyenler) ve Kasitin (zâlimler) ve Mârikin’le (dinden çıkanlarla) savaşmak zorunda bıraktılar.

Ancak azgınların en azgını ve ilk azgının (ilk azgından maksat, Hz. Salih’in mucize olarak kayadan çıkardığı devesini katleden zalimdir) takipçisi olanın (İbn-i Mülcem) onu katletmesi sonucu, o dünyadan göçünce de Allah Resulü’nün (sallallahu aleyhi ve alih), bir biri ardınca gelen Hidayet İmamları (aleyhisselam) hususundaki emrine itaat etmediler. Ümmet, onların (Ehl-i Beyt’in) hakkına riayet etme hususunda vefalı davranan az bir grubun haricinde, onun (Allah Resulü’nün (sallallahu aleyhi ve alih)) düşmanlığında ısrarlıydı; yakınlarının hakkını çiğnemek ve evlatlarını uzaklaştırmak hususunda birleşmişlerdi. Sonuçta onlardan (Ehl-i Beyt’ten) niceleri (erkekleri) öldürüldü; niceleri (çocukları ve hanımları) esir alındı; ve niceleri (yurdundan, yuvasından) uzaklaştırıldı. Böylece Allah’ın onlar (Ehl-i Beyt), hakkındaki kaza ve kaderi, onları güzel mükâfata lâyık kılacak şekilde cârî olup gitti. Zira ki, “yeryüzü Allah’ındır, onu kullarından dilediğine miras bırakır; son zafer ise, takvalılara aittir.” (A’raf Suresi, 128) “Rabb’imiz her eksiklikten uzaktır; ve O’nun vaadi (hiç şüphesiz) gerçekleşecektir.” (İsra Suresi, 108) Allah asla kendi vâdesine hilaf etmez; O, izzet ve hikmet sahibidir.

Öyleyse ağlayanlar (Ehl-i Beyt’in Şîaları) Muhammed ve Ali’nin (Allah’ın salât ve selâmı onlara ve soylarına olsun) pâk soyunun mazlumlarına ağlasın; ve ağıt yakanlar, onlar için ağıt yaksın; ve gözyaşı dökenler, o büyük insanlar için göz yaşı döksünler; ah ve figan edenler, onlar için ah ve figan etsinler. (Yürekten feryad ederek desinler ki): “Nerededir, Hasan? Nerededir, Hüseyin? Nerededir, Hüseyin’in oğulları? Nerededir, o birbiri ardına gelen salihler? Nerededir, o birbiri ardına gelen doğrular? Nerededir, o birbirini takip eden kurtuluş yolları? Nerededir, o sırayla gelip giden seçkinler? Nerededir, o ışık saçan güneşler? Nerededir, o nur yayan aylar? Nerededir, o parlak yıldızlar? Nerededir, o din bayrakları ve ilim payeleri? Nerededir, o hidayet ve itret ailesinin dışında olmayan Bakiyyetullah? Nerededir, o zâlimlerin kökünü kazımak için (Allah tarafından) hazırlanan kimse? Nerededir, o sapıklık ve eğrilikleri düzeltmek için beklenilen önder? Nerededir, o zulüm ve tecavüzü yok etmek için umut edilen rehber? Nerededir, o farzları ve sünnetleri yeniden hayata geçirmek için saklatılan lider? Nerededir, o dini ve şeriatı geri getirmek için seçilen? Nerededir, o kitabı (Kur’an’ı) ve kanunlarını ihya etmesi ümit edilen? Nerededir, o din öğretilerini ve din ehlini diriltecek olan? Nerededir, o saldırganların şevketini kıracak olan? Nerededir, o şirk ve nifak binalarını (nizamını) yıkacak olan? Nerededir, o fâsık, isyankâr ve tâğutları yok edecek olan? Nerededir, bâtılın ve bölücülüğün dallarını kesecek olan? Nerededir, o eğrilik ve heva heveslerin eserlerini mahvedecek olan? Nerededir, o yalan ve iftira ağlarını koparacak olan? Nerededir, o azgınları silecek olan? Nerededir, o inat, sapıklık ve ilhad ehlinin kökünü kazıyacak olan? Nerededir, o dostlara izzet verip, düşmanları zelil edecek olan? Nerededir, o sözleri takva üzerine birleştirecek olan? Nerededir, o Allah’ına doğru açılan tek kapı olan? Nerededir, o Allah dostlarının (evliyanın) yöneldiği Allah’ın yüzü olan? Nerededir, o yer ve göğü birbirine bağlayan vesîle olan? Nerededir, o fetih gününün sâhibi ve hidayet bayrağını göklere çekecek olan? Nerededir, o ıslâh ve hoşnutluğu bir araya toplayacak olan? Nerededir, o peygamberlerin ve peygamber evlatlarının kanlarının hesabını soracak olan? Nerededir, o Kerbela Şehidi’nin kanını alacak olan? Nerededir, o kendine zulüm ve iftira edenlere karşı zafer kazanacak olan? Nerededir, o dua ettiğinde, duası kabul olan çâresiz olan? Nerededir, o yaratıklardan ihsan ve takva sâhiplerinin önderi olan? Nerededir, o Mustafa Peygamberin oğlu? Nerededir, o Murtaza Ali’nin oğlu? Nerededir, o üstün makam sâhibi Hatice’nin oğlu? Nerededir, o Fatımat’üz-Zehra’nın oğlu?

Babam, annem ve ben sana feda olayım; Canım sana yönelen belalara siper olsun. Ey Allah’ın dergâhına yakın olan büyüklerin oğlu! Ey kerem sâhibi soyluların oğlu! Ey hidayete kavuşmuş hidayetçilerin oğlu! Ey temiz seçkinlerin oğlu! Ey soylu civanmertlerin oğlu! Ey temiz kılınmış temizlerin oğlu! Ey seçilmiş cömertlerin oğlu! Ey ulu efendilerin oğlu! Ey aydınlatan dolunayların oğlu! Ey ışık saçan çırağların oğlu! Ey akan yıldızların oğlu! Ey parlak yıldızların oğlu! Ey apaçık yolların oğlu! Ey âşikâr işaretlerin oğlu! Ey kâmil ilimlerin oğlu! Ey cârî sünnetlerin oğlu! Ey menkul öğretilerin oğlu! Ey mevcut mucizelerin oğlu! Ey görünen delillerin oğlu! Ey Dosdoğru Yol’un (Dosdoğru yol, Hz. Ali’nin ismidir. Zira Hz. Resul, Hz. Ali’ye hitaben: “Dosdoğru yol sensin ey Ali” buyurmuştur) oğlu! Ey Büyük Haber’in (Kur’an-ı Kerim’in Nebe suresinde geçen Büyük Haber’e işaret edilmektedir.

Allah Resulü insanların sorgulanacağı bu büyük haberden maksadın da Hz. Ali’nin velayeti olduğunu bildirmiştir. Dolayısıyla Büyük Haber de o hazretin ismidir) oğlu! Ey Allah katında Ümm’ül Kitap’ta (asıl kitap) ismi yüce ve hekîm olanın oğlu! Ey ayetlerin ve açık hüccetlerin oğlu! Ey apaçık, nurlu burhanların oğlu! Ey yeterli hüccetlerin oğlu! Ey bol nimetlerin oğlu! Ey “Taha” ve “Muhkemat”ın oğlu! Ey “Yasin” ve “Ez-Zâriyat”ın oğlu! Ey “Et-Tur” ve El-Âdiyatın” oğlu! Ey Aliyy’ül Â’la’ya (her şeyden yüce olan yüce Allah’a), aralarında iki yaydan belki daha az bir mesâfe kalacak kadar yaklaşanın oğlu! Keşke bilseydim, uzaklığın seni nereye çektiğini veya hangi yerin ya da hangi toprağın seni üzerinde taşıdığını; acaba Rezva’da (Dağ ismi) mısın? Yoksa başka bir yerde misin? Yahut Tuva’da (Dağ ismi) mısın? Halkı görmem, ama seni görmekten mahrum olmak, senin en hafif bir ses ve konuşmanı duymamak bana çok ağır geliyor. Zorluk ve belanın beni değil de, hep seni çevrelemiş olması, benim bir feryat ve şikâyet sesimin bile sana ulaşmaması bana çok ağır geliyor. Canım feda olsun sana, ey gaip olup ama bizleri bırakıp gitmeyen! Canım feda olsun sana, ey bizden ayrı düşen ama gönlü bizimle olan! Canım feda olsun sana, ey iştiyak sâhibinin gönlündeki arzu; hatırlayıp da gönülden ah çeken erkek ve kadın müminlerin dileği! Canım feda olsun sana, ey benzeri olmayan izzet komutanı! Canım sana feda olsun, ey varılamayan şevket ve şerefin kurucusu! Canım sana feda olsun, ey yüceliğine ulaşılamayan nimet kaynağı! Canım sana feda olsun, ey dengi olmayan şeref sahibi!

Ne zamana kadar senin için böyle şaşkın kalacağım, ne zamana kadar? Hangi vasıflarla seni vasıflandırayım; hangi dille seninle raz-u niyaz (dertleşeyim) edeyim? Senden başkasından cevap almak, başkalarıyla konuşmak ama senden bir şey duymamak bana çok ağır geliyor. Ben sana ağlarken, halkın sana sahip çıkmaması, bela ve üzüntülerin başkalarının başına değil de, senin başına gelmesi bana çok ağır geliyor. Acaba bir yardım eden var mı ki, onunla oturup senin için ağlayıp feryat edelim? Acaba senin için sızlayan biri var mı ki, o sustuğunda, ben ah-u figan edeyim? Acaba sana ağlamaktan ağrıyan bir göz var mı ki, onun yerine ben ağlayayım?

Ey Ahmed’in oğlu! Acaba senin mülâkatına nâil olabilmenin bir yolu var mı? Acaba bizim bu günümüz, senin yarınına kavuşacak mı ki biz de hoşnut olalım? Ne zaman senin o doyurucu çeşmelerinin başına gelip de kana kana içmek bize nasip olacak? Ne zaman senin o tatlı suyundan kanasıya içeceğiz? Gerçekten susuzluk süresi çok uzadı. Ne zaman senin huzurunda bulunup her sabah ve akşam senin ziyaretinle gözlerimiz aydınlanacak? Ne zaman sen bizi, biz de seni zafer bayrağını dalgalandırdığın halde göreceğiz? Acaba senin halkın önderliğini üstlenerek yeryüzünü adâletle doldurduğunu, düşmanlarına zillet ve azabı tattırdığını, azgınları ve hakkı inkâr edenleri yok ettiğini, mütekebbirleri dağıttığını, zâlimlerin kökünü kazıdığını görüp de senin çevreni sararak: “El-Hamdü lilllahi Rabb’il Âlemin” dememiz bize ne zaman nasip olacak?

Allah’ım! Sen kalplerden gam ve üzüntüleri giderensin, şikâyetim Sana’dır; çözüm senin katındadır. Bu sıkıntılar girdabındaki hakir kulunun feryadına yetiş, ey imdat isteyenlerin imdadına yetişen! Efendisini ona göster de bununla üzüntü ve perişanlığını gider, ey müthiş kuvvetler sahibi! Kalbindeki yangını söndür, ey Arş’a istiva eden ve dönüş ve sonuç kendisine olan Allah!

Allah’ım! Bizler, Seni ve Peygamber’ini hatırlatan velinin zuhuruna müştak olan hakir kullarınız; onu, bizler için korunak ve sığınak olarak yarattın; onu, bize dayanak ve barınak yaptın; ve onu, bizlerden mümin olanlara imam kıldın. Bizim tarafımızdan ona esenlik ve selâm ulaştır; bununla bize ikramını çoğalt; onun karar bulduğu yerde bizi de yerleştir; onu bizim önümüze salmakla bize verdiğin nimetini tamamla; ta ki bizi kendi cennetlerine dâhil edesin ve hâlis kullarından olan şahitlerle arkadaş olmaya muvaffak edesin.

Allah’ım! Muhammed ve soyuna salât eyle ve onun ceddi ve senin elçin olan Seyyid’ül Ekber Muhemmed’e ve Seyyid’ül Asgar babasına ve büyük annesi Sıddıka-i Kübra Muhammed’in kızı Fatıma’ya ve seçtiğin ihsankar babalarına, seçkin velilerin ve beğenilmiş yaratıklarından birine gönderdiğin salatların en üstününü, en kâmilini, en bolunu gönder; ve salat eyle ona öyle bir salâtla ki onun sayısının nihayeti, devamının bitişi ve süresinin sonu olmasın.

Allah’ım! Onunla hakkı kararlı kıl ve batılı yok eyle; dostlarına yol göster; düşmanlarını zelil eyle. Bizimle onun arasında öylesine bir bağ oluştur ki, onun atalarıyla birlikteliğimizi sağlasın. Bizleri onların eteklerine sarılanlardan ve onların gölgesinde yaşayanlardan kıl. Bizi, onun boynumuzdaki haklarını teslim etmeye, itaatinde ciddi olarak çalışmaya ve emrinden çıkmamaya muvaffak eyle. Onun hoşnutluğunu bize ihsan eyle. Onun şefkat, rahmet ve hayır duasını bize lütuf buyur ki, bizler bu vesileyle Senin geniş rahmetine ve katından olan saadete kavuşalım!

Onun sayesinde namazımızı kabul eyle, günahlarımızı bağışla, dualarımızı müstecap eyle, rızklarımızı bol eyle, dertlerimizi bertaraf eyle ve hacetlerimizi reva buyur.

Keremli yüzünle bize yönel, sana olan takarrübümüzü kabul eyle, bize rahmet gözüyle nazar eyle; öyle bir rahmet ki, onun sayesinde indindeki keramete kâmil olarak kavuşalım; sonra o nazarını kendi cömertliğinle bizden çevirme ve bize onun ceddinin havuzundan onun kadehi ve onun eliyle öylesine âfiyetle kana kana içir ki, artık ondan sonra hiçbir zaman susamak söz konusu olmasın, ey şefkatlilerin en şefkatlisi!