Şam’ın Musibetleri

ŞAM’ın Musibeleri

 

İmam Zeynel Abidin Aleyhisselam esir oldukları zaman başlarına gelen ağır musibetleri anlatırken Numan İbn Munzer Medeniye’ye buyurdu:

 

1- Ey Numan! Biz Şam şehrine girdiğimizde Zalimler kınlarından çıkmış kılıç ve mızraklarla bizi ortaya almışlardı ve mızrakların ucu ile bize vuruyorlardı.

 

2- Bizi şehrin girişindeki o kadar beklettiler ki şehrin bütün şarkıcıları, çalgıcıları ve zurnacıları geldiler ve yüksek sesle çalıp, tef vurup oynamaya başladılar.

 

3- Şehitlerin mızraklara takılmış başlarını kadınlarımız, kızlarımız ve çocuklarımızın gözleri önünde tutuyorlardı. Babam Hüseyin ile amcam Abbas’ın başını halam Zeynep ve Ümmü Gülsüm kecavelerinin önünde, kardeşim Ali Ekber ve amcam oğlu Kasım’ın başlarına ve kız kardeşlerim Sakine ve Fatime’nin kecavesinin önüne tutuyorlardı. (Allah’ın selamı üzerlerine olsun.)

 

4- Esirlerin gözleri önünde mızrağa takılmış başlarla oynuyorlardı ve bu başlar böylece atların ayaklarının altına düşüyordu.

 

5- Şamlılar evlerinin üstünden esirlerin başına ateşler, pis su, taş, vs. şeyler atıyordu. O ateş abama ve emameme düştü ve ellerim bağlı olduğu için söndüremedim.

 

6- Sabahtan akşama dek bizi sokak ve pazarda gezdirir ve şöyle derlerdi: Ey Cemaat! Öldürün bu ‘haricileri’ bunların İslam dininde hiçbir hürmeti yoktur.

 

7- Bizi çıplak develerden indirdiler ve sonra hepimizi ipe bağlayıp Yahudi ve Hristiyan mahallelerinde gezdirdiler. Onlara şöyle diyorlardı: Bunlar o Ehli Beyt’tirler ki; Sizin babalarınızı öldürdüler ve evlerinizi yıkıp viran ettiler. Şimdi siz gelin de bunlardan intikam alın.

 

Ey Numan! Onlardan bize toprak, taş ve ağaç parçası ve ellerine geçen her şeyi atmayan bir şahıs dahi kalmadı!

 

8- Bizi satmak için köle pazarına götürdüler. Ama Allah onlara bunu nasip etmedi.

 

9- Bize bir virane ve harabe mekanda yer vermişlerdi. Üstü açık idi. Gündüz sıcaktan ve gece de soğuktan eziyet çekiyorduk. Burada açlık, susuzluk ve ölümle yüzyüzeydik.

 

Ayetullah Habibullah Kaşani, “Tezkiretuş-Şüheda”, c.2, s.363

 

İmam Zeynel Abidin aleyhisselam’dan sordular ki;

 

Kerbela hadisesinde size en ağır ve çetin musibet hangisi oldu?

İmam cevabında şöyle buyurdu: Şam! Şam! Şam!

 

Halil Zamil el-İsami, “Aşura ansiklopedisi”, c.1, s.250.